27 Temmuz 2012 Cuma

kontakt lens

"eeee?" diyorum herkese. Herkes anlatıyor durmadan anlatıyor. Nerede biteceğini bilmediğimden "eeee?" diyorum ben yine. Sonra yine anlatıyorlar. Virgüllü anlatıyorlar. Cümleler kurup virgüller koyuyorlar sonuna. Binbir çeşidi var virgülün. Göz kontağından caydığın an paçanı iğneliyor. İğneli virgül onun adı da. Çay bahçesinde paçamdan çekip ayakkabımın bağına iğneledi bir tanesi. Bazılarının eli hafif, hiç anlamıyorsun. Kan içindeki parmaklarını. Eve gelip ayakkabını çıkarmadan anlamıyorsun. Sonra bir ikamesi olmuyor zaten. Saat iki sularında bahçeyi kapatıyorlar. Gittiğimde in cin saklambaç oynuyor korkuluklarda. İşte ben bu "eeee" yi ilk duyduğumda ninni tınısı sanmış uyumuştum, o zamandan beri uyuyarak dinliyorum aslında. Bir rüyanın ortasında yahut reprodüksiyon bir tablodayım. Hiç inanmak filan da gelmiyor içimden. Bakarken sağ üst köşeye dalışlarım da hep bundan.

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder