"Pencere sokağa baksın, sabah 7'de körüklü otobüslerin geçişini duyayım." Son bir ayda altı ayrı evde uyudum, mecburiyetten. "Ben başka yerde yatamam" tükürüklerimi de yuttum bir güzel. Sonra üzüldüm, sonra dediğim daha dün. Uyandığım pencerelerin fotoğrafını çekseydim diye. Yola bağışıklık kazanıyor insan. Yol kendini yok ediyor, alınganlık yapıyor. Otogarın altındaki kuru temizlemeciler, her sabah yer altında sigara içiyor, kaptan gömleklerinde mayhoş koku ve sarımtırak işaret parmak kenarları.. Düşünmekten sevemez olduk birer birer. Bunlar hep beni lafa tutuyor