Komodin

Nereye otursam bir kadın başını omzuma yaslar,
ben boş omzuma bakarım.
Mevsim normallerinin üstünde seyreder hava kabarcıkları.
Sokaklar insansız.
Kulağımda darbe dolgunlukları,
sokağa çıkma yasağı böyle oluyor sanırım.
Durun! Diyorum bazen. Ama genellikle içimden.
Pencere önünde zeytin ağacı, kasımpatı açacak Sonbahar'dan önce.
Yetmez mi...
Derler diye ödümü tuta tuta kahkahalar atarım.
Duvarları kazıdım, her öğünden biraz önce.
Bir renk daha karışmasın diye. Ucu açık küf mavisine.
Çalın hadi biraz daha Türkçe şarkılar. Biraz daha biraz hafif..