Neydi benim öğle sonrası ruyalarım? El falıma bakıyordu Buda gibi adamlar. Buda gibi ve oldukça pis. Bir takım öğütler verdiler, şu an hatırlamıyorum. Galiba önemliydiler de. Trenler de vardı sanki. Yahut onlar, uyumadan önce gördüğüm rüyalarda...
Ne güzel şey Tanrım, insanın yer değiştirdiğini anlaması. Şehirlerin filan, farklı kokması, ormanların, kıyının üstüne... Şarkılardan anlaması insanın, sözlerden. Söz verebilmesi. Kurguda tuzunun olması.
Bunları söyledim. Sevinecek gibi değildim. Bağışladım hadi kendimi ben de içimden. Ama hayır,  kaçmayacağım.