Kımıldanıyorum

korkularım başladı yeniden. birilerini görecek olmaktan ileri gelen veyahut görmeyecek olmaktan.
göremeyecek olmaktan doğan kaygı ayrıca da.
yaptığımın güzel olmayacağı endişesinden veyahut gerekliliklerden. yalnızlığın ağırlığından ve coşkunluğundan aslında.

kendime yalan söyledim.

bir ağaç altında, geceleyin göğü de ışığını ve sonsuz karanlığını sere serpe gören, oturmak öylece... böylesine uzak olmamalı. olmamalıydı. oldu.

aklımda hiç görmediğim ruyalar. benim o derin uykulara ihtiyacım mı var?

 Biz kendimizde suç bulurken karşıdaki de kendisinde suç buluyor, böylelikle hiç kimse suçlu olmuyor. Bu unutkanlık değil, gıyaben temize çıkmak.