kartlar karıldı
kış geliyor
hepimiz 
iki kilo fazlayız şimdi.
ah evet uyuyacağım
ve uyanacağım
umarım.
bundan başka
hiçbir yol yok
bildiğim.

her şey umarsızca kirlenecek

yıkanabilir oldukça.

dışarıya çıktım, hava durulmuş
beş dakika önceki rüzgar yok olup uçmuş.
geçmişi hatırlamıyorum.
eskiden her nerelere gittiysem
yalnız isimleri var ve kendileri yok sanki.
şimdi.
şimdi. bir dakika sonrası.
"pişmek birliğe varmaktır" diyordu şair.
gitmek, nereye varmaktır peki?
şimdi.
ben böyleyken...
ah evet.
şefkat de göstermişti oysa bana o yerler.
başımı uzaktan okşar gibi. usulca...
eskiden

 sobayı yaktım, her yer çocukluğum koktu. bundan başka bir yol yok.

noktadır benlerin sayamadım

iç organlarımızı yarattın
üzerimizi güzelce kapladın
ve noktalar kondurdun.
aşık olunacak canlılar yaptın bizi.
ve yemişleri yarattın
içinde tadına doyulmaz zerreleri,
sonsuz yaşam çekirdekleriyle...

oradan ayrılmak için hepimiz
mutlak sessizlik anını bekledik.
yalnız, adam susmadı.
yalnız adam susmadı.

İçim eziliyor Lorca

içim eziliyor
İçimde kıvırcık saçlı bir çocuk
kurşuna diziliyor
Keçi can gayretinde Lorca
Kasap malum
Elalem ortasında ağlıyorum..

İçim eziliyor Lorca içim
Beyaz beyaz kanıyorum
Kanım içime akıyor Lorca
utanıyorum

İçim eziliyor Lorca
İçim eziliyor
İçimde sana benzeyen bir çocuk
kurşuna diziliyor
Perçemlerinde kan
Avuçlarında bir tutam püren
Bir tutam yonca
Kişi ne denli kepaze
sevince..

Bir kuş çırpınıyor
Lorca
Ufacık tefecik perişan bir kuş
Kanadının biri kökünden kopmuş
Dalsız budaksız bir ağaç
Lorca
Kökleri damar damar
Canına ciğerine işlemiş bu kök
Dişinle tırnağınla
Sökebilirsen sök
Bu kök acı kök Lorca
Bu kök zehir zıkkım
Bağrında zoka
Böğründe zıpkın
Beyaz beyaz kanıyorum,
Kanım içime akıyor Lorca
utanıyorum.
..
Bedri Rahmi Eyüboğlu

bir mevsimin hakikati,
bir mevsimin geçirgenliği üzerimde
üşüyorum
giderayak

 'gideceğim' diyorsun
"git" diyorum.
 'gideceğim' diyorsun
"git" diyorum.
saat onbir oldu.
"gel, yoksa gideceğim!" diyor kadın sokakta köpeğine.
artık yoksun.

yağmur başladı. öyle, birdenbire.
bizi artık bulamayacak o deliksiz uykular,
sen de biliyorsun.

gül yüzlüm. "ay!" diyorum. "bak.." yağmur başladı.

yoksun.

oradan kalktım
karşısına oturdum
şimdi kırışmış yerime bakıyorum
kırılgan boşluğuma

sa
yım
sız      bir
yün fanila gibi
içime batıyo rum.

kulağım kanamış uyurken
uyuduğuma sevindim
yastığımda pıhtılar.

geçmişten bahset bana
bilmediğim geçmişten
o zaman hiçbir şey bitmeyecek.

sakin bir gün var dışarıda
biz hiçbir yere gidemiyoruz

yastığımı ters çevirdim alelacele
konuşamadığımız o yarına.

gelecek.

Eylül'ü Ekim sandım bir an
Sonra geçti
Ekim olsaydı zaten
Gelirdin

ben
se
ni
gafil
a
vlaya
mam
sen
bana
ge le cek sin

e
ğer geleceksen.

     -müstakbel gelecek zaman-

zaman geçmiyor böyle.
ah benim canım.
güzel yanım.

rüyalarda buluşuruz. 
di 
ye
rek

-bilmediğim bir rüyanın bodrum katında şimdi ben- 

kaçıp öyle,
oruç'a öykünüyorum.
olmuyor.

Kalkış ile varış arasında
Yüzlerce kilometre
Ve yüzlerce insan
Hiç biriyle işim yok.

                       Abbas Kiyarüstami

 

bilmeyenin
her şeyi 
dilediği gibi söyleme
özgürlüğü var

                  -bilen susar

İnsan yağmura ve rüzgara
Dayanacaktır
Ağaçlar yangına dayanamadılar
Hayvanlar yangına dayanamadılar
İnsanlar yangına dayanamadılar

Yolundu bir tavuk
Kesildi bir tavuk
Asıldı o tavuk evin önünde
Kanları yere damlıyor şimdi
Bakıyor çocuk.

İçimde ürkek bir kuş
Yaşamaya başladı
Bu kuş ile ben
Birbirimize alışacağız

Bir şiir şiirse eğer,
Tek kelimeden ibaret olsa dahi
Yalnızca kendine ait
Tertemiz bir sayfayı hak eder.

Uyuyorum
Birdenbire
Uyanıyorum
Birdenbire

Tendom

Bacağını kesmiş, yatıyor
"Sayılı gün çabuk geçer" diyorum.
Bu benim en tiksindiğim hallerim.
Çünkü ah, en çok ben biliyorum.
Tabii ya!

Benim sayılı günüm nasıl geçecek peki? 
İçimi deşiyorlar, içim. Paramparça.

Bir onu bilmiyorum.

Mukadderat

İşleri yolunda gittikçe
Tanrı'ya ihtiyaçları olmadığını düşünmeye başladılar.

kalbimi hatırladım bir organ olarak değil

Yürüyorum.
Etrafa dağılıyoruz seninle.
Her yanımdan saçılıyorsun.
Tutamıyorum.
Peşinde öyle, sere serpe... Göğe ve yola karışıyorum.
Neresinden bulsam da toparlasam diyorum ucunu.
Öyle, tostoparlak.
İlk çıktığı yerden çeksem de içime, göğsümün kenarında biriktirsem... 
-Şayet becerebilirsem bunu, "Dur, çıkma" diyeceğim hemen ardından-
Fakat sen, çoktan benim üzerimden sıçrayıp, önce göğe; sonra yola saçılıyorsun.
Döne döne beliriyor parçaların, renklerin.
Kendimi kaptırıyorum.
Parçalarını yakalamayı unutup alacana doluyorum.
Ah nasıl güzel!
Şimdi tostoparlak yapsam o parçaları, yerleştirsem göğsümün kenarına.
"Lütfen" derim "Lütfen çıkma"
En azından bir süre daha..

Zira ben, işte şu halimle böyle, seni yakalayacak o yerlerde değilim.

Lalettayin

Ben bazı yerlerini bu hayatın, ezberlemişimdir.
Sırtıyla kolunun birleştiği yerdeki o benini, ezberlediği gibi sevdiğinin.
Bazı yerlerini ise hiç bilmeden geçmek isterdim.
Uyukluyorum...
Oysa bu değildi niyetim.
Gözümü kapadığımda öyle birden
Birden, açıveriyorlar içimden.
Çoktan unuttuğumu sandığım sapaklarım.