kalbimi hatırladım bir organ olarak değil

Yürüyorum.
Etrafa dağılıyoruz seninle.
Her yanımdan saçılıyorsun.
Tutamıyorum.
Peşinde öyle, sere serpe... Göğe ve yola karışıyorum.
Neresinden bulsam da toparlasam diyorum ucunu.
Öyle, tostoparlak.
İlk çıktığı yerden çeksem de içime, göğsümün kenarında biriktirsem... 
-Şayet becerebilirsem bunu, "Dur, çıkma" diyeceğim hemen ardından-
Fakat sen, çoktan benim üzerimden sıçrayıp, önce göğe; sonra yola saçılıyorsun.
Döne döne beliriyor parçaların, renklerin.
Kendimi kaptırıyorum.
Parçalarını yakalamayı unutup alacana doluyorum.
Ah nasıl güzel!
Şimdi tostoparlak yapsam o parçaları, yerleştirsem göğsümün kenarına.
"Lütfen" derim "Lütfen çıkma"
En azından bir süre daha..

Zira ben, işte şu halimle böyle, seni yakalayacak o yerlerde değilim.