yaşadığın her şeyi. kemiğe çok yakın bir yerden yaşıyorsun. elif. neredeyse.

Ben sanki kendimin çocuğuymuşum, kendimin annesiymişim gibi bir his.
Kendimi şefkatle daha iyiye vardırmaya çalışırken, içimi yiyen tedirginliklerimi de kendimden gizlemeye başladım elimden geldiğince.

bir punto kondu, ve yeniden başladı: bekar bir anne gibiyim kendime ben şimdi.

mim

Mavi
Mavilik
baş harfleri büyük yazdığım için bunu biraz ürkünç buldum.
Ürkü.
Sanki dünyaya yeni gelmişim gibi. 
Dünyaya gelmek. 
Evren kocaman. Kainat.
Dünyaya gelmek.
Bir süreliğine. Oraya. O aileye. Sonra.
Aile.
Alzheimer olsam mesela, yani hiç istemem bunu. Bir gün bu olacak diye çok korkuyorum esasen. Fakat mesela diyelim, diyelim ki yani. Öyle olsa eğer, hangi anımı hatırlamak isterdim?
Unutmamak.
Unutmak.
Ailede değil. Arkadaşta değil. Sevgilide değil. Kendimde. Değil. Kendimle? Bilmiyorum.
Hatırlamak
Hatıra.
Hatır.
Hatırımız için. Yok öyle bir şey. 
Köz tadında bazı küçüklük zamanlarım zihnime kaçıyor. Ekseriyetle közlenmiş biber ve domates tadında. Neden böyle oluyor...

 - Seni herhangi bir şey en ufacık rahatsız ederse söyle lütfen olur mu?

Olur.  Peki, ya ben rahatsız olduğumu söyleyemiyorsam..

- Özür dilerim.

Neden özür diliyorsun?

-Özür dilerim.

Neden özür diliyorsun?

-Özür dilerim.

Neden özür diliyorsun

özür dilerim neden özür diliyorsun özür dilerim neden özür diliyorsun özürdilerimnedenözğrlitsoyrsunözürdilerimnedenözğrwsdğfkiyıraunözürdilerğteşsnnwdenözürslifyotrunz<