hiçbir şeye heves duymamanın nostaljik ve romantik bir karşılığı da yok. sinemada ışıklar kapandı bugün. koca salonda üç kişiydik. dört. dört kadın. o ışıklar kapanınca duyduğum (yıllar önce) hissin kenarından geçen fakat yine de beni heyecanlandırmaya yeten (bir an) bir his duydum. bu uzaktaki his bana geri geldiğinde, birazcık mutlu oldum.
hayatta şu an, karşılıklı aşık olanların ve bunu doyasıya yaşayanların dışında kaybolmuş hissetmeyen biri var mı diye merak ediyorum.

Dokunmak

Sanki dünyanın sonundayım. 

Hayat hiçbir zaman rüya gibi olmadı. Dönmek istediğim hiçbir zaman yok geçmişte. Hayat hiçbir zaman gerçek gibi olmadı. Sığınacağım tek bir yer var. Hayır iki. Başka hiçbir şey yok. Ken di ne doğru söy le me li sin içini deşe deşe. Ruhunu aklını aça aça.
Gözlerim saydamlaşacaklar belki de kalbime varana.

olgunlaşıyorum iyice diyorum. inşallah dalımdan düşmem.

 Beni o feyz dolu bahçelerde yalnız başıma bırakın.