mim

Mavi
Mavilik
baş harfleri büyük yazdığım için bunu biraz ürkünç buldum.
Ürkü.
Sanki dünyaya yeni gelmişim gibi. 
Dünyaya gelmek. 
Evren kocaman. Kainat.
Dünyaya gelmek.
Bir süreliğine. Oraya. O aileye. Sonra.
Aile.
Alzheimer olsam mesela, yani hiç istemem bunu. Bir gün bu olacak diye çok korkuyorum esasen. Fakat mesela diyelim, diyelim ki yani. Öyle olsa eğer, hangi anımı hatırlamak isterdim?
Unutmamak.
Unutmak.
Ailede değil. Arkadaşta değil. Sevgilide değil. Kendimde. Değil. Kendimle? Bilmiyorum.
Hatırlamak
Hatıra.
Hatır.
Hatırımız için. Yok öyle bir şey. 
Köz tadında bazı küçüklük zamanlarım zihnime kaçıyor. Ekseriyetle közlenmiş biber ve domates tadında. Neden böyle oluyor...