İnsan kendi duygusu ve dışarının görüntüsü arasında sıkışıp kalıyor. bir kayıtçı gibi. 
döne döne döne konuştular etrafımda. arkamdan gelen yeni bir ses vardı. yüzünü bilmiyorum. bakamadım. neden sonra dönmem gerekiyormuş gibi baktım. bu yüzü hatırlamıyorum. atlar da vardı orada. insanları görmeden önce atları görmüştüm. insanların yanına gittiğimde onlara atlardan bahsettim. onlar o atları biliyorlardı. bahsedecek başka bir şeyim yoktu. hala o atları düşünüyorum.