erken yaşım münasebeti ile o zaman kavrayamadığım bir hüznün ağırlığını bu yaşımda yaşıyorum. hüznün ağırlığı kişinin ensesinin içinde bir asalak gibi yuvalanıp var oluyor sanıyorum öyle yüzyıllar boyunca. o hep yeniden ortaya çıkacağı melun yaşlılık halini çağırarak.
şimdi ise, kendimi burada hissetmem için
bana biraz gerçek elmalar
ve evlerin odalarını kapatan
o buzlu camlı kapılardan gerek.