Sokağa çıkma yasağı var. Bisikletle yan köye, Kargı’ya geldim. Bir motelin önünde, bir eski sandalye gördüm, oturdum. Her yer kapalı. Başımın üzerinde büyük bir çınar ağacı... Gözlerimi kapadım.
Şimdi dedemin Malatya’da bahçede yaptığı gibi, başımı huzurla düşürsem önüme, ağacın gölgesi üzerimde değişse, saçlarımın arasında gezinse rüzgar...
Sukûtta uyusam öyle bir miktar.
Uyandığında alelacele sol koluna davranıp saatine de bakmaz insan böyle zamanlarda.
Sahi dedem şimdi huzurla mı uyuyordur? Huzurlu mudur acaba bilinmezlikte? Pek sanmıyorum.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder