son bilmemkaç yıldır dibi tutkallı yaşım üzerime basa basa geçerken ben neyin doğru olmadığını, neyin bana uygun olmadığını anlamakla meşgulüm. gün gelir devran döner diye bekliyor, o esnada kendime sinirlenmiyor, sinirlenecek gibi olursam derin bir nefes alıp xs kıyafetlerimin bir kenarda duran halleri üzerinden kendime uçucu bir şefkat besliyor; olmayanlar vesilesiyle edindiğim bu tecrübelerin beni olduracağı zaman acaba yakında geliyor mudur, bunun için yapmam gerekenleri artık biraz olsun yapıyor muyumdur diye düşünerek, bu düşüncelerimde uzun müddet oyalanmadan onları bir tevazu ile içeriden tasdik ederek yoluma devam ediyor; bu devam ediş az evvelki sürecin hemen akabinde vuku buluyorsa, başımı topyekün öne eğerek yürüyorum. bu öne eğişlerde ekseriyetle kaldırım taşlarındaki küçük pisliklere yahut üzerinize afiyet bir edep yoksunu cühelanın salyasının kalıntısına denk gelirsem eğer; bu kez başımı ani bir hareketle, bir yerinden herhangi parçasını görmeyi arzu ettiğim göğe kaldırıp, beyoğlu'nda yaşam süremin dolduğuna bir kez daha kani oluyorum.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder